แม้ภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสานจะมีพื้นที่กว้างใหญ่มากที่สุดของ ประเทศ แต่ประชากรส่วนใหญ่ซึ่งประกอบอาชีพเกษตรกรรมในภูมิภาคนี้ ต้องประสบกับปัญหาความยากลำบากแร้นแค้นมากกว่าราษฎรในภาคอื่นๆ สาเหตุก็เนื่องมาจากโครงสร้างพื้นดินในภูมิภาคนี้มีลักษณะเป็นดินปนทราย มีคุณภาพต่ำ ไม่สามารถอุ้มน้ำได้ ทำให้พื้นดินแห้ง และมีสภาพเป็นดินเค็ม นอกจากนี้ปริมาณน้ำฝนยังน้อย แหล่งน้ำธรรมชาติมีไม่เพียงพอและถูกบุกรุก มีการแผ้วถางป่าเพื่อประกอบอาชีพจนทำให้แหล่งต้นน้ำลำธารและระบบนิเวศวิทยา ถูกทำลาย แหล่งน้ำท่าซึ่งมีอยู่ไม่มากนักก็จะเหือดแห้งเกือบหมดในหน้าแล้ง และนี่ก็เป็นสาเหตุหลักทำให้ประชาชนในภาคอีสานขาดแคลนน้ำที่จะใช้ในการ เกษตรกรรม และการอุปโภคบริโภคจนเป็นปัญหาเรื้อรังเรื่อยมา ภาพผืนดินแตกระแหงที่สะท้อนถึงความตกทุกข์ได้ยากของชาวอีสานจึงกลายมาเป็น ภาพที่ชินตาผู้คนเป็นระยะเวลายาวนานนับหลายสิบปี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น